De theeplantage was op 1800m hoogte; vandaag gaan we dalen over Afrikaans asfalt. Met veel checkpoints.. trouwens de lieve mensen hebben voor ons een heerlijke omelet gemaakt als ontbijt, met een soort maisboterham en een kopje koffie of natuurlijk HighlandsTea.
Checkpoint 1: geen slagboom, 2 mannen met geweer: where you go vriendelijk
2: man komt net uit hokje als we erachter komen zijn we al voorbij
3: we rijden vriendelijk zwaaiend door, touw hangt naar beneden
4: zelfde
5: idem
6:idem
7: man is druk aan de telefoon
En zo gaat het de hele dag door.
Na het ontbijt treffen we JW en Hernan; zij zijn gisterenavond toch nog achter ons aan gekomen, dat is fijn. Van hen horen we de stand van zaken: een team is naar de garage(??) in het dorpje met de ad hoc overnachting. Het serviceteam, het 24u vooruit-rij-team(ook inzetbaar in de achterhoede dus) en de overige teams vertrekken met hen, zal nog de vraag zijn of ze zich vanavond bij ons kunnen voegen want de wegen zijn zo zwaar…. Een ander team (met de kapotte koppeling) dat in het groepje gisterenavond achter onze groep reed heeft en daktent en deze op een veilige plek aan de weg opgezet en overnacht. Nog een ander team zat vast in een geul en kon in het donker niet los getrokken worden. Zij hebben een tentje opgezet; beide teams worden vandaag verder op weg geholpen….
We rijden door ruig berggebied met mooie groene heuvels. We zien langs de weg huisjes met golfplaten daken en hutjes met rieten puntdaken. Het asfalt in de bergen is erg slecht, meer zandweg met hobbels en kuilen en af en toe asfalt. Slingerend ontwijken we alle obstakels tot er een vastgelopen vrachtwagen dwars op de weg staat. Er zijn veel mensen in de weer met het verleggen van stenen, kappen van takken, alles om te zorgen dat de vrachtwagen weer grip krijgt. Onze eerste gedachten toen we bij deze plek aankwamen was: dat kan wel een dag duren, moeten we terug?….. Maar we hebben maar 5 minuten stil gestaan.
We zijn zo’n 1600 m afgedaald en uit de bergen, het asfalt wordt beter en de kilometers gaan iets sneller, maar het blijft opletten!
In het dorpje Bali willen we geld pinnen om te kunnen tanken. Pinnen gaat moeizaam, met beetjes kunnen we iets (omgerekend €47.-) pinnen en dat terwijl een volle tank diesel hier €250.- kost!! Benzine is hier juist weer goedkoop, €0,40 per liter. Onze hoop is nu op een ATM in een volgend dorp, maar die is leeg. Als we bij de benzinepomp vragen om met dollars te kunnen betalen wordt dat geweigerd maar ze kunnen ons wel verwijzen naar een bank waar geld gewisseld kan worden. Zo zijn we weer een uur verder, maar we kunnen weer wat tanken en vervolgen de weg. Waarschijnlijk hebben we gisteren in de modder meer schade gemaakt dan we dachten: ook het achterspatbord gaat los hangen mede door het flinke hobbelen vandaag. Paul plakt het met ducttape vast, zo gaan we wat meer op een local lijken. Trouwens wel knap dat ze met zulke oude versleten wagens rijden, vaak zwaar geladen nog. In stadjes heel veel brommers van links naar rechts, eng.
Het is 18.45 uur, donker en we moeten nog 66 km. Dan staat alles vast, een stuk onverhard, modder, wel 10 vrachtwagens staan vast. Paul heeft gezien dat verschillende auto’s een zijweggetje nemen, dat gaan we ook proberen. Maar over dat stuk van ongeveer een kilometer door het bos hebben we 5 blokkades gehad van jongens die geld willen. Ze gooien stammen op het pad, donker en dreigend. Sommige geven we een briefje geld, andere blokkades rijden we overheen. De laatste blokkade staan er wel 10 jongens om onze auto, bah, gelukkig rijden we samen met Bas wat een veiliger idee is. Maar wat een dag zeg, wat een slechte wegen, we krijgen geen prettige indruk van de mensen en het land. Om 20.30u komen we bij het hotelletje aan. De groep die gisterenavond nog achter ons aan reed zal straks ook binnen moeten komen. De rest die in het kampement sliep gisteren heeft een nog langer traject te gaan om bij te komen, dus we hopen dat ze het halen en de grote groep weer compleet is.