Om 6 u vertrekken we, er is geen ontbijt en geen licht. Met hoofdlampjes kleden we ons aan, niet vergeten mijn kussensloop en binnenslaapzak in te pakken. Even is er electriciteit en kan ik een halve liter water koken in mijn waterkoker om wat koffie in de auto te maken. Dan gaat het licht weer uit, laatste spullen inpakken en we kunnen naar de auto. De legerbegeleiding staat al paraat, 2 open jeeps met militairen met mitrailleurs, 24 mannen. Omdat de kolonne nog niet rijdt(1 team heeft zich verslapen) vinden we het leuk met de militairen op de foto te gaan. Maar dan blijkt dat zij het nog veel leuker vinden om met ons op de foto te gaan, leuke situatie.
Om 6.15 starten we in colonne, al snel zijn we van onze route die de organisatie had uitgezet, af. Over het bakkie is wat onrust…..ze gaan ons toch niet ontvoeren….
Maar JW weet ons gerust te stellen: we moeten door een rivier en de uitgezette route is niet begaanbaar, daar kunnen we de rivier niet door. We rijden de hele route naar de grens over onverharde paden met modderpoelen, keien, kuilen….
Na 2 lekke banden bij 1 auto, verschillende auto’s die vast komen te zitten (zelfs de legerwagen) en eruit gelierd moeten worden en een afgebroken uitlaatsteun en opgefrommeld hitteschild bij een ander team (het technisch team heeft ze weer op pad kunnen helpen), zijn we 40 km verder en bij de grens. Het is dan 11.15u!!! 5 u gedaan over 40 km. Deze grenspost is voor onze groep niet van belang, we rijden door.
Het is 12.45 en we zijn een kilometer verder. Komt doordat veel auto’s weer vast hebben gezeten, paar lekke banden….. en zelfde verhaal qua weg en vastzitten: om 15.30u rijden we met de groep Nigeria binnen. Het gaat wat vlotter tot we stuiten op wel erg slechte zandweg waarop een kleine vrachtwagen vast staat. Er staan mensen bij die ons om dirigeren. Dan zien we JW vaststaan en nog een andere auto, wij zijn de derde…. Onze band is van de velg afgelopen….. (omdat we onverhard rijden laten we de banden aflopen tot een druk 1.5 bar, daardoor hebben we meer grip. Nu heeft dat juist tegengewerkt, door diepe sporen schuift hij van de velg). Een paar teams en wat locals helpen om ons reservewiel erop te zetten. Het is een grote puinhoop vandaag. Bijna ieder team heeft vandaag schade opgelopen, onze beide treeplanken zijn omhoog geduwd en niet meer bruikbaar, uit model gedrukte spatborden…. Ducttape doet wonderen. Ook staat ons stuur scheef en moet de auto uitgelijnd worden (grote keien gaan niet voor ons opzij…). We rijden met de groep door tot een volgend dorp; er wordt door de organisatie besloten niet verder te rijden omdat het schemert en niet ieder team het hotel zal kunnen halen. (Er zijn nog een paar teams achterop geraakt waar het serviceteam bij blijft om te assisteren). Het is dan 17.30u. Er wordt een andere slaapplaats gezocht. Toch besluiten we met wat teams door te rijden. Het is nog zo’n 60 km naar het hotel, lastig in het donker over de moeilijk begaanbare wegen. We rijden met 6 teams en een stuk achter ons nog eens 5. De rest blijft in het dorpje. Het rijden in het donker is zwaar; de weg blijft met diepe hobbels, kuilen, stenen, waterplassen (hoe diep??). We blijven bij elkaar, soms zit er iemand vast kunnen we elkaar eruit trekken. Het is al een beetje routine, sleepkabel aan trekhaak of sleepoog, en we kunnen weer door. Via het bakkie hebben we contact. Ook horen we de groep achter ons, zij helpen elkaar op dezelfde manier. Alleen een kapotte koppeling wordt een ander verhaal, dat zullen we morgen horen. Ons groepje komt om 21.30u aan bij het hotel, het hek is dicht maar uiteindelijk mogen we binnen. Het is een theeplantage met een hotel erop, wij denken dat het hotel voor de arbeiders op de plantage gebruikt wordt. We worden vriendelijk ontvangen, er was al voor ons gekookt, soort nasi met kip en coleslaw. Beetje pittig maar smaakt goed na zo’n lange vermoeiende dag. De kamer is echt niet prettig, mag ik niet zeggen van Paul, maar de meeste hotels hebben internationaal eenzelfde standaard met wat gewoontes van het land zeg maar. Maar dit is echt …tja , we pakken onze eigen kussenslopen en binnenslaapzak en reishanddoekjes. Er is geen wc bril, alles vies, vieze vloerbedekking en beddengoed.Toch fijn dat we een bed hebben en een dak boven het hoofd , om 23.45 liggen we in bed.