We vertrekken uit Luderitz over asfalt, dan gravel, dan los zand met beplanting tot dat we echt in de duinen rijden. Stel je je voor; onze Nederlandse duinen maar dan met hoogte verschillen van 250 meter, een oppervlakte van 550 bij 160 km. Wat een mooi gebied. Met special permits en strenge regels mogen we hier rijden. PaulL met nog 5 mannen in 3 auto’s en onze 5 teams. PaulL rijdt voorop, op zoek naar heuvels en afdalingen die te berijden zijn. We komen veel vast te zitten, ieder op zijn beurt. Met adviezen en hevige gebaren, veel op en neer rijdend een stevig pad makend, komen we los. Of we worden door een ander team met een kabel los getrokken. We zijn zelfs met 2 lieren tegelijk uit een kuil getrokken. We rijden achter elkaar, maar met afstand omdat we niet altijd overzicht hebben. Steeds op het hoogste punt van een heuvel met de neus naar beneden moeten we stoppen, we hangen dan, anders kom je meteen vast te zitten. Het kan zijn dat het team voor ons onderaan de heuvel vast zit en tijd nodig heeft weer verder te komen.…Het is soms moeilijk het spoor te volgen wat best gevaarlijk is als je net een paar meter naast het spoor af een afdaling kiest, als je dan gaat corrigeren kan het juist mis gaan. Concentratie blijft belangrijk!
PaulL met zijn mannen zoeken aan het eind van de middag een plaats om het kampement op te zetten. We zijn 3 uur en 2 km verder; de een na de ander zit vast…..
Is dit leuk? Duurt dit 5 dagen, 4 nachten?
De jongens van het team van PaulL heten: Nogo, Always, Loving en Dennis. Dus, het zal zo zijn dat hun werkelijke namen klinken als die ze van PaulL hebben gekregen, wel met een klik in de mond uitgesproken, iets wat wij niet kunnen. De jongens zijn altijd vrolijk, enthousiast om te helpen. Bij het opzetten, afbreken tentenkamp, eten koken. En tijdens het rijden door de duinen, oftewel, als er weer iemand vast zit of de helling naar boven niet kan nemen. Ze kruipen onder de auto om zand weg te schuiven met hun handen, geven aanwijzingen: “reverse en left, full power!!” Of: “easy, easy, wait….now straight go go go!!!” En Sjuk en Gerard hebben een lier die ook veel wordt ingezet, niet alleen om iemand los te trekken uit het mulle zand, maar ook om de auto die de top van de opgang net niet haalt, erover heen te trekken.
Na een stuk rijden wachten we weer op elkaar, dan blijkt de auto van PaulL stukken te hebben…ojee… zijn auto blijft hier staan, hij komt over een paar dagen terug om hem te repareren en terug te rijden. Hij heeft de coördinaten opgeslagen, maar lijkt me toch moeilijk de auto weer te vinden. Dus: al de spullen uit zijn auto; tafels, stoelen, tenten, alles, zoveel, wordt over de andere auto’s verdeeld. Always en Nogo kunnen bij Gerard in de auto, hij is de enige die een achterbank heeft.
Zo rijden we 5 dagen door en slapen we 4 nachten in de duinen en 1x aan het strand, in het zand, eindeloos zand. Wat een mooie uitzichten, wat een mooie natuur. Allemaal zitten we weer eens vast en helpen we elkaar eruit, meestal met hulp van de jongens van PaulL. Alle auto’s hebben ondertussen schade, we zien bij ieder wel ducktape en tywraps om de boel bij elkaar te houden. Gelukkig is er niets ernstigs gebeurd en zijn we heel eruit gekomen.
De laatste ochtend, op maandag, rijden we de duinen uit, het landschap verandert met meer uitgestrektere vlakten, hier en daar wat beplanting, zo’n mooie natuur. Voordat we het gebied van de Sossusvlei (een klei vallei, we rijden er woensdag langs, dan volgt een foto) inrijden waar we slapen stoppen we bij een silo, het eerste voorwerp wat we weer zien dat door mensen is neergezet. Water wordt hier voor de dieren opgepompt (dmv zonnepanelen). Alleen, de connectie van de tank met de pijp naar de drinkbak is los en de silo staat scheef. PaulL stopt hier en met zijn team, spanbanden en en een lier wordt hij weer rechtgetrokken. Dat is een mooi gebaar. Dit is een van de voorbeelden hoe zij goed voor hun land en dieren zorgen.
Om 15u komen we aan bij ons hotel, moe en vies. Overal zit zand, in de auto, op, tussen ,in alles, op onszelf, in onze haren, oren, overal. De mevrouw van de hotel receptie ontvangt ons hartelijk, ze vraagt of we gaan zitten om te wachten tot de groep compleet is en zij kan vertellen over de omgeving en de activiteiten die we kunnen gaan doen vanuit hier, maar we willen naar de kamer, uitrusten, even heel goed douchen en even niets en daarvan genieten. Het volgende team, zelfde verhaal. Tja, we zijn maar een raar groepje mensen die het leuk vinden 5 dagen door het zand te willen rijden…