“Do you really want to go to dark Africa?” Vroeg de douanebeambte gisteren. Hij dacht dat we in Namibië zouden rondtrekken, maar door naar Angola en Kameroen, Nigeria? “ not safe for you”… ook de eigenaar van de lodge sprak zijn bezorgdheid uit met een bepaalde blik in zijn ogen en een grijns op zijn gezicht… tja, wat moet ik daar nou van zeggen, even niets zeg maar, we gaan gewoon…..
De lodge die we na het ontbijt achter ons laten is eigenlijk best een leuke plek om wat langer te vertoeven, maar we trekken verder, het hoort bij deze manier van reizen.
Een van de teams begint de dag met een kapotte auto, versnellingsbakproblemen. Hij wordt naar Windhoek getransporteerd waar hij morgen hopelijk gerepareerd kan worden.
Vandaag een lange etappe, voornamelijk over gravelwegen, het gaat goed. En we hebben de eerste giraf gespot! Wel achter een hekwerkje. Dat hekwerk loopt kilometers, honderden kilometers langs de wegen, het biedt veiligheid voor de beesten en voor ons.
De temperatuur gaat nu snel omhoog, naar z’n 37 graden.
Ongelooflijk hoeveel mensen aan al die hekken gewerkt hebben. Verder lijken de landschappen vandaag soms op de Outback van Australië, dan de prairies in Amerika, en vlaktes in Zuid Amerika. We komen aan in Windhoek, een grotere stad waar we in 2019 ook geslapen hebben. Met de groep aan een lange tafel in het restaurant en weer op tijd naar bed. Ik moet nog even langs een grote sprinkhaan die de weg kwijt is en alleen maar springt, waardoor ik niet verder durf. Na dat obstakel overwonnen te hebben wacht er in de badkamer nog een grote spin. De beestjes beginnen te komen brrrrrrr. Slaap lekker.