“*Belangrijke update*
Challengers, vanavond zijn Speedy, Paul en Michelle aangehouden bij een road block en onder politiebegeleiding teruggeleid naar Abidjan. Vervolgens zijn wij gedwongen in contact gekomen met de korpschef van de politie in Ivoorkust. Alleraardigste mensen die van mening zijn dat ze ‘onze veiligheid’ dienen te waarborgen tijdens ons verblijf in hun land. In het kort betekent dit dat wij morgen gedwongen zijn tot een politie-escorte tot de grens met Guinee. Wij hadden dit om verschillende redenen niet gehad, volgens de officiële wetgeving hoeft het ook niet. Maar zoals nu wel duidelijk is, in Afrika is het wat het is.
Het escorte vertrekt morgenochtend *stipt om 6:00*. Wij proberen de volgende zaken overeen te komen met de politie:
Als er iemand moet tanken stopt alleen de achterste politie auto, de rest kan door. Of we lassen twee stops in voor tanken en plassen.
Een kleine tip, let vooral op de auto achter je, de politie zal zeker in druk verkeer medeweggebruikers gaan inhalen, het is belangrijk dat je achterligger bij kan blijven.” Dit berichtje las ik om 5.45u….dus als een speer inpakken en naar beneden! Nog op tijd gelukkig.
Politiebegeleiding dus, of militair, nee het is gendarmerie; in ieder geval een pickup wagen voor, en een achter de stoet, beide vol gewapende mannen. We stoppen vaak; het blijkt dat per district een wisseling van dienst plaats vindt. Voor Paul is dit saai rijden zo in colonne en hij wordt er slaperig van. Dus ik ga rijden en ondanks het overwegend goed asfalt neem ik mijn eerste potholes. Er komt weer een wisseling van gendarmerie, nu is er zelfs een voorop met zwaailicht en sirene, maar deze rijdt zo langzaam en er komt zoveel rook en roet uit, dat er moppers van verschillende teams komen over het bakkie en dat we weer stoppen zodat de organisatie nog eens kan uitleggen dat we door willen rijden, en dat we de grens naar Guinee vandaag echt willen halen.
We krijgen meer berglandschap, mooie bossen. Temperatuur zo rond de 32 graden maar minder vochtig. En in geeneen dorp, hutje zien we een televisie.
De grens Côte d’Ivoire uit bereiken we als het al donker is, rond 18u. Zitten we bij de grens te wachten, hangt er een televisie met voetbal: Ajax! En op het TL licht van de ruimte waar we op onze paspoorten zitten te wachten komen insecten af, en wat voor zeg, joekels van zwarte glanzende torren van zo’n 10 cm lang en 5 dik, brrr en ze vliegen dus. Het houdt de groep wel bezig. Guinee zijn we binnen om 22.30u. Dat was ook nog een dingetje want hoewel die post permanent bezet is door douaniers (zij slapen er), vond de man dat hij afgewerkt was en dat wij moesten wachten tot de volgende ochtend….nee hè………niet weer…..maar Hernan komt op het geweldige idee om de man een krat bier te schenken, en dat werkt! Gelukkig! Bij deze post heeft de organisatie een eenvoudige smakelijke maaltijd gemaakt, om 23.30 bereiken we een open plek waar we allemaal ons tentje opzetten. In de briefing vertelt Thom dat de route weer aangepast gaat worden omdat het niet slim is om morgen 800 km te gaan rijden, we horen het morgen.