maar dan Kissidougou!
We hebben redelijk geslapen in de tent, Paul op de stretcher, ik op 2 dunne matjes op de grond. Geen ontbijt, geen lunchpakket. Geen douche, geen koffie, ik kan mijn thermoskan niet vullen met gekookt water…. We vertrekken om 6u. Later blijkt dat 6 teams al om 4.30u zijn vertrokken en willen doorrijden om 1 hotel over te slaan zodat zij de achterstand hebben ingehaald. De organisatie raadt het af omdat het na een korte nacht zwaar vermoeiend rijden is, zeker in het donker (vertrek en aankomst). Dmv de spots in de auto’s weet de organisatie waar ze rijden en weet zo of alles goed gaat. Wij vertrekken dus in de schemer en na een paar kilometer hebben we al een eerste stop; er moet toch een stempel in het Carnet komen, wat daar ter plekke kan worden gedaan, dit kost gelukkig niet veel tijd. Een ander team had pech, want de betreffende ambtenaar hield zijn pauze en wilde daar niet van afwijken om een stempel te zetten…
We zien weer heel veel kinderen, naar school lopend op slippers of plastic schoenen(vaak te klein).
Uit junglegebied gekomen wordt het landschap wat opener, groen en indrukwekkend.
We horen Peter over het bakkie, beetje in paniek dat hij een heel lastige politiepost voorbij is, waarschijnlijk omdat teams voor hem daar zijn doorgereden…. Hij zegt nog iets over “triangel” en inderdaad, wij worden staande gehouden. Bas probeert van de situatie gebruik te maken en rijdt achter ons rustig door…dat wordt niet toegestaan, de politie springt op de brommer en zo spelen we het spelletje met de politie mee…”wat willen ze nu weer” is tegenwoordig onze gedachte na zoveel keer staande te zijn gehouden. We snappen dus niet wat hij wil, en willen geen documenten afgeven. Ik speel vriendelijk lachend het spel met het roadbook; “ kijk eens, hier gaan we naar toe bla bla”. Dan denken we aan Peters Triangel, Peter is Belg en gebruikt af en toe andere woorden, hij bedoelt de gevaren driehoek! Yes, Paul stapt uit en laat heel blij zelfs 2 gevarendriehoeken zien. Nou, dat was een mooie zet, we mogen door rijden. We zien trouwens heel weinig gevarendriehoeken; hier worden takken van struiken gekapt en in bosjes neergelegd. Werkt ook goed.
Het is wel prettig dat de politie hier in Guinee geen steekpenningen vragen.
We rijden afwisselend over goed asfalt, potholes en stukken onverhard met modder en kuilen en hobbels. We rijden samen met Bas en Gabriela, safe en gezellig. En boffen met een kopje koffie van Bas!
2 albino’s gezien vandaag, en over de gehele reis tot nu toe toch best wel wat, ik heb er denk 10 gezien.