(4 nov niet geschreven) We hebben nog van de rustdag genoten in Marrakesh en beginnen voor ons idee aan het laatste stuk naar huis, geen onderkomens meer, geen onverhard met hobbels en keien…
Met 13 graden rijden we weg, dat is voor ons even echt fris. We zien kinderen die hier met een busje op worden gehaald om naar school te gaan, we zien langs de kant van de weg behoorlijk wat bestelauto’s met in de achterkant een koffie apparaat, zo’n grote met melkopschuimer. We komen tegelijk met Cees en Vera voorbij zo’n wagen en besluiten er een kopje koffie te nemen, gezellig!
Cees en Vera en wij zijn de enige teams die vandaag de lange route hebben gereden. Het is mooi door de heuvels, maar heul veul bochten…… (ik word een beetje misselijk).
Aangekomen in het hotel in Fez gaan we meteen met Bas en Gabriela mee, met een gids Fez verkennen. We lopen door de Medina waar we nauwelijks tijd krijgen om om ons heen te kijken en ons te verwonderen over wat we allemaal zien. We moeten namelijk snel naar de oudste universiteit van de wereld en die is dus net dicht als we er aankomen. Daarna snel naar de keramiekfabriek waar de echte keramiek vandaan komt (dat zeiden ze in Rimini Italië toch ook?) en de leerlooierij. Beide oude ambachten heel mooi om te zien, maar beide eindigend in een bijna verplichte aankoop van spullen. Dat hoort er een beetje bij hier.
Veel mensen uit de groep zijn het eens over Marokko: het beeld wordt bijgesteld: het is een heel mooi land en lieve mensen, de economie draait, totaal geen vervelendigheid.