Vanmorgen om 6.30 u met onbijtpakket op weg. Het is al 28 graden en drukkend, net als de afgelopen dagen. Het is al snel druk in het verkeer, chaotische opstoppingen weer. We vervolgen en grotere weg de stad uit en opeens zijn we op een met betonnen randen afgebakend weggetje met personenbusjes. Er wordt gebaard dat we om moeten keren. Maar we verwachten snel de goede weggaan op te kunnen en rijden een stukje door. Bas rijdt achter ons en net nu doet het bakkie het niet…De gebaren en het schreeuwen wordt heftiger, er wordt door meerdere mensen op de auto geklopt, het wordt dreigend dus we draaien toch maar om. Dan wil de man die wat omdraaitips gaf iets hebben van ons, ik geef een blikje drinken maar dat is niet genoeg, hij wil geld. We geven klein papiergeld maar hij gooit het terug in de auto, hij wil meer….. nu kunnen we iets makkelijker weg in de drukte dus we rijden maar door en draaien de goede baan op. De man komt gelukkig niet verder achter ons aan. De stad uit komen we langs een grote vuilnisbelt met plastic hutten erop, daar zitten echt mensen in. Zouden ze toch nog een en ander van de vuilnis kunnen verhandelen, heel trieste aanblik. Verderop als we 20 km van de grens zijn stuiten we op wel 40 checkpoints, ongelooflijk. Maar 2 keer vragen ze om ons paspoort en willen ze wat hebben, weer een politieman met een pakje drinken blij gemaakt. Grens Nigeria uit en Benin in gaat goed, het kost natuurlijk veel tijd, maar geen probleem. We weten dat we straks tol moeten betalen dus Paul heeft wat geld gewisseld. Eerste tolpoortjes gaat goed, 300 XOF. We hebben een briefje van 500, krijgen 200 terug en door. Tweede poorten geven we ons laatste biljet van dit geld, 5000, we krijgen een tolkaartje van 400 en we moeten doorrijden, niet dus, we willen 4600 XOF terugkrijgen. Dat willen zij niet dus blijven we staan…. Er wordt wat geschreeuwd, ik kom uit de auto maar het geld krijgen we niet. We blijven nog even staan, dan rijden we toch maar een paar meter door en Paul loopt terug. Ondertussen is er een chef bijgekomen en hij geeft ons briefje van 5000 terug en we gaan door. !}¥#%/# bah bah wat een mentaliteit. Even later weer een tolhuisje waar we met onze 5000 betalen, we krijgen gewoon zoals het hoort het resterende bedrag terug, geen probleem….. Het land is wel wat gestructureerder, brommers hebben vaker een eigen rijstrook die ze ook gebruiken, en dragen een helm, er zijn stoplichten die werken en het geheel oogt iets schoner, de wegen zijn hier wel wat beter. Men biedt hier weer andere dingen te koop aan in de stad langs de weg: puppy’s en groet parkieten (voor de kenners: Meyers).
Dan komen we bij de grens Benin uit en Togo in, hier helpt Speedy (begeleiding) een handje. We zijn weer druk met paspoort, carnet de passage, van loket 1 naar 2, visum regelen, mooie zegels in ons paspoort erbij, dan naar 3, weer terug naar 1 en we kunnen gaan. Maar dan mag Bas om een onduidelijke reden niet weg, als wij een stuk verder op en staan te wachten krijgen we van een militair te horen dat er iets niet klopt, wij mogen niet verder. Over het bakkie sluiten we even kort met Bas, we blijven in beide auto’s rustig afwachten. Dan mag Bas rijden, hij voegt zich bij ons en onze militair vindt het nu ook goed. Het is ook wel raar dat er opeens van die Europeanen voorbijkomen…. Oja, iemand van de groep zette voor de grap een baret op die op een tafeltje lag; dat was geen goed idee; politie man werd razend, het wed een hevige woordenwisseling, was best eng…. Geen grapjes bij de grens!
In de Togo wordt hard aan de weg gewerkt, letterlijk, en goed asfalt, erg prettig.
Vandaag temperatuur van 32 graden, toen we paar dagen terug op 1800 m waren was dat rond de 18 graden.
Het controleren houdt niet op, dan weer een militaire controle, dan weer politie….iedere keer waar kom je vandaan waar ga je naar toe, papieren (welke willen ze nu weer zien?). Blij dat we bijna bij het hotel en, maar voordat we de parkeerplaats oprijden moeten we eerst de achterklep van de auto openen om te laten zien dat we niets gevaarlijks bij ons hebben. Safety first.