We vertrekken op ons gemak en ontbijten nog even in een restaurantje in Whitianga. We vervolgen de route nu naar het westen landinwaarts om straks in Raglan aan de westkust te eindigen.
We stoppen even in Waihi, een goudmijn stadje en bezoeken het oude pompstation van de mijn. Daarna vervolgen we de weg, weer veel bochten, daarna nog meer bochten op gravelweg. Dan gebeurt iets heel vervelends.
Om 13.45 raken we in de berm, harde klappen, en de auto is zo beschadigd dat we niet meer verder kunnen. De berm ligt zo’n 50 cm diep naast de weg en we kunnen er niet meer uit. Ook het linkervoorwiel staat helemaal dwars. Het waren echt harde klappen en we zijn helemaal beduusd… bagage is helemaal naar voren gekomen van de achterbank, het is een puinhoop. In the middle of nowhere….Geen telefoonbereik ..maar we hebben een Spot van de organisatie die we kunnen activeren met een Help signaal. Een half uur later komen gelukkig gelukkig gelukkig Cees en Vera achter ons. Zij hebben een satelliet telefoon en kunnen naar de organisatie in Nederland bellen. Ondertussen weten we dat we even verderop in een lodge terecht kunnen; gelukkig zijn de huurauto’s 4 persoons en kunnen we met al onze bagage met Cees en Vera naar de lodge om even bij te komen en te gaan regelen. De mensen van de lodge zijn erg lief en behulpzaam. Zij regelen dat de auto wordt opgepikt en zetten hem bij hun stallen neer, daar staat hij veilig. Ondertussen is er ook telefonisch contact (de Spot had niets gedaan…) en wordt een in werking gezet om de reis met een andere auto te gaan vervolgen.
Om 16.45 rijden we met Cees en Vera mee verder naar het motel in Raglan. Ik heb wel wat blauwe plekkenpijn hier en daar maar niets ernstigs , Paul is ok. We eten met z’n zessen en op tijd in bed. Onduidelijk of we morgen hier wachten op een auto of met Cees en Vera doorrijden naar het volgende hotel…..